การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม "โอกาสหรือวิกฤตสำหรับสังคมไทย"

ประเทศไทยมีการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมมาโดยตลอดจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ทั้งในด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ซึ่งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวแรก ๆ เราก็มีความชื่นชม ยินดี ปรีดา กับความเปลี่ยนแปลง ซึ่งดูเหมือนจะทำให้เราพัฒนาขึ้นทางด้านวัตถุ สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ เช่น ไฟฟ้า ถนนหนทาง รถไฟ การสื่อสาร การคมนาคมขนส่งทางพื้นดินก็เริ่มมีความเจริญเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งหนึ่งที่มากับความเจริญก้าวหน้าของประเทศไทย คือ ความเสื่อมโทรมทางด้านสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะเป็นป่าไม้ แม่น้ำลำคลอง ดิน ทรัพยากรธรรมชาติ เช่น ทะเล แม่น้ำใหญ่ หรือแม้แต่ลำห้วยที่ใช้เป็นที่สัญจรของผู้คนในอดีตก็เริ่มตื้นเขินเพราะคนเลิกใช้เรือ มาใช้รถยนต์ในการสัญจรเดินทางแทน เพราะใช้เวลารวดเร็วกว่า และสะดวกกว่า ไปได้ทุกที่แม่แต่ข้ามภูเขาก็ยังตัดถนนได้ แต่สิ่งที่เสริมโทรมมากกว่าอย่างอื่นที่เห็นผลได้ชัดเจนมาก ๆ ในปัจจุบันที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด ก็น่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงทางด้านวัฒนธรรม ความคิด ความเชื่อของคนในปัจจุบัน ซึ่งเป็นสังคมแห่งความเร่งรีบ ยึดถือบุคคล หรือยกย่องบุคคลจากวัตถุที่เขามี มากกว่าความดีที่เขาสร้าง คำนิยาม "ความดีเริ่มเปลี่ยนไป" จากคนที่คิดดีทำดี แต่ไม่มีคนเห็น กลับไม่ได้รับการยอมรับจากคน เท่ากับคนที่ทำชั่วมาก ๆ แต่ทำดีนิดหน่อยแต่ทำให้คนเห็นในที่สาธารณะ เช่น การบริจาคทรัพย์ในช่วงที่มีการขอบริจาคเพื่อการกุศล การจัดงานรื่นเริงในงานการกุศลต่างๆ เหล่านี้ บุคคลที่มีกำลังเงินมากๆ แต่ไม่รู้ว่าหามาโดยวิธีใด ก็จะมาบริจาคเงินให้คนยกย่องสรรเสริญว่าเป็นคนดีมีน้ำใจ ใจบุญสุนทาน ก็จะได้รับความนิยมย่องย่องจาก ประชาชนผู้โง่เขลา สติปัญญามีน้อยนิด แต่มีจำนวนมาก ซึ่งขาดการเลือกสรรและคัดกรองว่า สิ่งที่เขาทำให้เห็น กับสิ่งที่เขาเป็นนั้น เป็นอย่างที่เขาเป็นจริงๆ หรือไม่ ความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดเจนในสังคมปัจจุบัน คือ การเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรม การแต่งกายของสตรีเพศ ซึ่งดูจะล่อแหลมขึ้นทุกวัน จนน่าเป็นห่วงว่า จริงๆ แล้วมันเป็นความเจริญหรือความเสื่อมกันแน่ แฟชั้นเสื้อรัดติ้ว กางเกงขาสั้นจู๋ เองต่ำ มีให้เห็นมากขึ้น ไม่แม้แต่ในวัยรุ่นที่ยังไม่มีการเลือกสรรคัดกรองเท่านั้น มันยังแพร่ระบาดมายังผู้ใหญ่วัยทำงาน อายุ 30 ขึ้นก็มีให้เห็นอย่างมากมายขึ้นทุกที ๆ จึงเป็นเรื่องที่สังคมไทย หรือคนไทยที่มีจิตสำนึกในเรื่องการรักนวล สงวนตัว และค่านิยมที่ดีงามในด้านการแต่งตัวของสตรีเพศ ในวาระงานต่าง ๆ ให้เหมาะสมกับกาลเทศะ ค่อนข้างจะทำใจลำบากขึ้นทุกวัน จึงอยากให้มีการรณรงค์จากรัฐบาล หรือ องค์กรที่เป็นที่รู้จักและเชื่อถือ โดยเฉพาะวงการสื่อสารมวลชนให้ความสำคัญกับเรื่องการแต่งตัวมาเป็นอันดับต้น ๆ โดยเฉพาะนักแสดงในตัวละครในทีวี หรือแม้แต่งานงานการกุศลบางคนก็ยังแต่งตัวไม่เหมาะกับงานเลย ให้เข้มงวดเรื่องการแต่งตัวของ นักแสดง นักร้อง ดาราหญิงให้แต่งตัวมิดชิดและสุภาพถูกกาละเทศะ ซึ่งจะเป็นแบบอย่างที่ดีกับคนทั่วไปด้วยจะดียิ่ง
ตัวอย่างภาพที่ไม่เหมาะสม